Rozdział 6.

- Czy to koniec, przyszłaś z zawodowcami... żeby mnie zabić? - zapytał patrząc na mnie. Spuściłam głowę i poczułam piekące łzy w oczach. Szybko wytarłam je wierzchem dłoni, nie mogłam okazać słabości, nie teraz, nie na arenie. Wpatrywałąm się w kępkę trawy, a Nate oczekiwał odpowiedzi. Usłyszałam za sobą czyjeś kroki, to Rey postanowił wkroczyć. Niepewnie uniosłam głowę i spojrzałam na Rey'a, a zaraz potem na Nate'a. Mierzyli się wzrokiem czekając na mój ruch. Pokręciłam głową, nie wiedzałam co robić. Nagle zza drzew wyskoczyło pięciu trybutów. Patrzyłam na nich zdezorientowana.
- Niezły połów, dwójka zawodowców i gościu z Czwórki. - zaśmiał się jeden z nich. Przesunęłam się kawałek w bok, do miejsca gdzie leżał nóż Nate'a i kopnęłam go w jego stronę.
- Nie powinnaś tego robić. - syknął mi ktoś do ucha i przyłożył nóż do gardła. Zacisnęłam powieki czekając na śmierć, ale ta nie nastąpiła. Za to upadłam na ziemię przygwożdzona przez martwego trybuta z Dziesiątki. Szybko odepchnęłam go od siebie i zobaczyłam stojące nade mną zmiechy- czyli zmutowane genetycznie stworzenia. Tym razem organizatorzy przysłali nam tygrysy z ogonami węży i wielkimi kłami. Patrzyłam na nie przerażona kiedy nagle poczułam, że ktoś stawia mnie do pionu.
- Zwiewamy, póki możemy.- warknął Rey. Pociągnęłam Nate'a za rękę i pobiegliśmy w stronę, z której tu przyszliśmy. Zmiechy, o dziwo, nas nie goniły, prócz jednego,który przez chwilę gonił nas,  udało mu się wbić pazury w nogę Rey'a, a potem uciekł. Rey mimo bólu biegł dalej, dopiero kiedy byliśmy już całkiem blisko jeziora zwolnił. Razem z Nate'm pomogliśmy mu przepłynąć jezioro.
- Ej, czy to nie jego mieliście za... Boże, Rey, co ci jest?- spojrzała na nas zszokowana Nikole.
- Długa histora.- mruknął poszkodowany. Nikole szybko zajęła się nim, a ja i Nate usiedliśmy trochę dalej od całego zamieszania.
- Czyli jednak przyszłaś wtedy mnie zabić.- mruknął i rzucił kamień leżący obok do wody.
- To nie tak... -zaczęłam.- Ja nie chciałam, poprostu Rey uznał cię za poważnego wroga i ...- nie dokończyłam bo po policzkach spłynęły mi łzy. Próbowałam je powstrzymać, ale to było na nic. Nate objął mnie ramieniem i przyciągnął bliżej siebie.
- Clarie, wybacz, że przerywam, ale możemy pogadać?- zapytała Alissa podchodząc do nas. Szybko przetarłam oczy.
- Jasne.- powiedziałam i wstałam. - Co tam?- zapytałam kiedy odeszłyśmy na bezpieczniejszą odległość.
- Rey, z nim jest źle, nie sądzę, żeby przeżył do jutra, stracił za dużo krwi.-powiedziała z cichym westchnieniem. Zasłoniłam dłonią usta.
- A jak to znosi Nikole?- zapytałam wiedząc jak bardzo Nikole jest przywiązana do Rey'a.
- Nie dopuszcza do siebie tej myśli, boję się co może się z nią stać kiedy on umrze.- popatrzyła na mnie.
- A co jeśli oszaleje... jak Annie?- zpytałam patrząc ponad ramieniem koleżnaki na Nikole i leżącego Rey'a, głowę miał wspartą na jej kolanach i rozmawiali o czymś.
- Annie Cresta z twojego dyskrytu?- kiwnęłam głową. Słyszałam o niej, podobno odbiło jej kiedy umarł jej kolega z dyskrytu, a wygrała tylko dzięki temu, że tama puściła i zalała całą arenę, a ona najlepiej pływała.- wspomniała Alissa.

Kiedy zaczęło się ściemniać wszyscy usiedliśmy koło Rogu Obfitości.
- Głosujemy jeśli większość się nie zgodzi zabijemy go.- wyjaśnił Max wskazując na Nate'a.- To jak , kto jest za tym, żeby on został?
Niepewnie podniosłam dłoń do góry i spojrzałam na wszystkich dookoła. Alissa podnosiła rękę, Max też i Rey. Tylko Nikole była przeciwna temu, żeby Nate został.
- Nie rozumiem was, pownniśmy go zabić.- mruknęła Nikole poczym dodała.- Nie mielibyśmy takiej konkurencji.
- Nikole, to nie tak jeśli Rey...- Alissie nie dane było dokończyć bo przerwała jej Nikole.
- Zamknij się, Rey'owi nic nie będzie, wszystko się jakoś ułoży, jasne?!- huknęła i odeszła.
- Aż tak ze mną źle?- zapytał Rey. Alissa pokiwała głową i razem z Maxem odeszli.- Nate... możesz nas na chwilę zostawić samych?- zapytał Rey patrząc na niego.
- Jasne.- odpowiedział szybko Nate i się ulotnił.
- Rey, przepraszam, to wszystko moja wina, mogłam się wtedy pospieszyć, wtedy wszystko wyglądało by inaczej...- zaczęłam się plątać.
- Clarie, to nie twoja wina...- uciął, popatrzyłam na niego wyczekująco.- Nie tak sobie wyobrażałem moją śmierć, liczyłem, że będę miał lepsze życie...
Oboje wpatrywaliśmy się w jezioro. Żadne z nas nie wiedziało co powiedzieć. Siedzieliśmy tak dopóki Nikole nie przyszła. Bez słowa odeszłam, i tak nie wiedziałam co powiedzieć. Usiadłam koło Nate'a.
- Nate, to wszystko moja wina.- wyszeptałam.
- Clarie, nie obwiniaj się.- przytulił mnie. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam oparta o ramię Nate'a. Obudził mnie armatni wystrzał - ktoś umarł. Spojrzałam na Nikole i Rey'a. Ta pierwsza zawyła niczym ranione zwierze, a później popatrzyła na mnie świecącymi od nienawiści oczyma.
___________________________________________________________
Ych, krótkie jakieś takie ; / Ale co tam ; 3
Mogę mieć do was prośbe ,kochani? Weszlibyście i skomentowaliście na  http://kpiszsobiezemnie.blogspot.com/ - blog mojej przyjaciółki, której bardzo zależy na komentarzach, mam nadzieję, ze mogę na was liczyć ^^